Gönen tatili de bitti. Geçen haftasonu evime döndüm. Özlemişim evimi, yuvamı :) İnsan evini özlüyor tabi. Ama oradan ayrılmak da zor oldu. Evlenenler hep “annenin evi eskisi gibi gelmez sana” derlerdi. Hiç de değil, bal gibi de geliyor. Eski odamda kalmak, yeniden orada çizim yapmak eskisi gibi zevkliydi. Kardeşimle atışmalarımız hepsi aynıydı. Değişen hiç bir şey yok.
Eşimi evde yalnız bıraktığımda geldiğimde savaş alanı ile karşılaşacağımı düşünmüştüm ama çok şükür ki öyle olmadı. Ben gelmeden toparlamış etrafı, pek bir düzenli buldum. Pek bir müteşekkir oldum.
Çiçekler Gönen’deki bahçemizden. Annemlerin bahçesi ama bizim de bahçemiz sayılır değil mi ama? Eskiden etrafta ev yokken bahçeye sebze de ekerlerdi, şimdi etraftaki evler ve onların bahçe duvarları yüzünden sebzeler güneş göremez oldu. Onlar da ekmiyorlar. Ancak çiçek böcek yetişiyor işte..
