Dondurma Diyarına Yolculuk

Geçtiğimiz cumartesi günü Algida’nın Çorlu’daki fabrikasını gezmeye gittik. Fabrikaya gezi düzenlendiğimi duyduğumdan beri çok heyecanlıydım. Sanki beni dondurma kazanına atacaklar, dondurma havuzunda yüzecekmişim gibi bir his oluştu bende. Ayrıca Charlie’nin Çikolata fabrikası gibi fantastik bir yer de hayal ettim.

Bir gece önce rüyamda servisin bizi almadan gittiğini gördüm ve çok üzüldüm. Neredeyse rüyam gerçek oluyordu. Servis bizim beklediğimiz durağı geçmiş gitmişti, sevgili Göktaşı ve eşi olmasa belki de gidemeyecektik. Koştura koştura servisimize bindik. Keyifli bir yolculuk geçirdik. İlk defa Beylikdüzü’nde oturmanın avantajını yaşadık. Hep İstanbul’un içinde olurdu etkinlikler ve biz bir sürü yol gitmek zorunda kalırdık. Bu sefer bize daha yakın olan bir yere gittik. O yüzden çok sevinçliydik.

Fabrikaya girdiğimizde bizi davet eden Aylin hanım ve Algida yetkilileri karşıladı. Çok sıcak ve samimi bir ortam vardı. Girişte ikramlarla karşılaştık. Çeşit çeşit aperatifler, dondurmalar, çaylar, kahveler. Her şey düşünülmüştü.
Konukların hepsi blog yazarıydı. Bir kaçını tanıyordum, diğer blog yazarlarıyla da tanışma şansım oldu. İncelemek için blog adreslerimizi verdik.

Daha sonra sunum için konferans salonuna geçtik. Dondurmanın tarihçesi, nasıl yapıldığı, proses aşamaları ve fabrikadaki güvenlik şartlarını anlattılar. Dondurmanın kışın da yenebilen bir tatlı olduğunu ancak ülkemizde ne yazık ki kışın hiç tüketilmediğinden bahsettiler. Fabrikanın içini gezeceğimiz zaman hangi güvenlik şartlarına uymamız gerektiğini de anlattılar. Yüzük, küpe vs. hiç bir takının üzerimizde bulunmaması gerektiğini söylediler. Çantalarımızı ve özel eşyalarımızı bir odaya bırakıp fabrikanın içini gezmeye koyulduk.

Dondurmanın fabrikadaki serüvenini izlemek için öncelikle üzerimize beyaz bir gömlek giydirdiler. Başlarımıza kep, beyler ağızlarına koruyucu taktılar. Ayaklarımıza galoşlarımızı giyip ellerimizi yıkadık önce. Sonra dezenfekte edilen bir sudan geçirdik. Fabrikanın içinde herkes bembeyaz giyinmişti. Saçları, sakalları örtülüydü.

Üretimi yapılan dondurmalardan, Cornetto ve Magnum’un makinalardan geçiş hikayesini dinledik. Her makinanın başında uzmanlar dikiliyordu, olası bir yanlışlık halinde müdahale edebilmek için. Magnumlar önce çubuklarına geçip sonra çikolataya bulanıyordu. (Altın küplerini kaçıramadım malesef!)

Sonra Algida Maraş Usulü dondurmanın oluşum serüvenine tanık olduk. Taze maraş usulü dondurmanın tadına baktık.

Sırada Cornetto vardı. Daha çeşmesinden yeni dolan Cornettoları mideye indirdi herkes. Ben külah yemeyi tercih ettim. Bayıldığım bir lezzettir kendisi. Ayrıca fabrikanın içini gezmeden önce bir adet magnum gold’u mideye indirmemin de etkisi vardı. Keşke biraz daha sabırlı olsaymışım!

En son Vienetta’nın üretimini izledik. Çeşmelerden akan dondurma kat kat Vienetta’yı oluşturuyordu. Muhteşem bir görüntüsü vardı. Gözümüzün önünde kaç Vienetta çıktı sayamadım bile. Çok büyülü bir yerdi!

Fabrikanın içinden hiç çıkmak istemesem de çıktım. Çıkışta bizi yeni bir lezzet olan Franbuazlı Dondurmalı Pasta karşıladı. Tatlı komasına giren mideme aldırmadan bir dilim istedim. Çok farklı, güzel ve hafif bir lezzet olmuş. Tam pasta dilimimi btirmeden toplu fotoğraf çekeceğiz sonra da piknik alanına doğru gidelim dediler. Midemden bir uyarı aldım ama aldırmadım. Fotoğrafımızı çekindik, piknik alanına doğru yola çıktık.

Açık büfeden tabağımızı tıka basa doldurdup, piknik masamıza kurulduk. Çeşir çeşit salatalar, ızgara çeşitleri, pilavı, patatesi, kısırı. Bir de yanına tatlı koymuşlar ki, ben artık tatlı almadım. Hatta bir süre dondurma yemeye bile tövbe etmiştim ki, çok sürmedi yine de yedim.

Bu gezinin en şanslıları bence çocuklardı, dondurma kazanına düşen asıl onlardı. Ellerinden düşürmediler dondurmaları. Ağızları, yüzleri dondurma oldu. Bu şirin halleriyle asıl onları yemeliydik :)

Yemeklerimizi yiyince bir daha toplu fotoğraf çekindik. Günün hatırası olsun diye. Otobüslerimize atladık, bizi semtimize kadar bıraktılar. Bir koli de dondurma verdiler. Keyfimize diyecek yoktu.